ქვრივი დედაკაცის ლოცვა

უფალო იესუ ქრისტე, ყოვლისმპყრობელო, შენ ხარ ნუგეში მგლოვარეთაჲ, მფარველი ქურივთა და ობოლთაჲ. შენ სთქუ ესე: „დღესა ჭირისა შენისასა ღაღად-ვყავ ჩემდამი და მე ვისმინო შენი“. ჟამსა ჩემისა სალმობისასა მოვივლტი შენდამი და გევედრები: ნუ მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან და ისმინე ლოცვისა ჩემისა, რომელ ცრემლთა მიერ ჩემთა მოგიძღუანე შენ.

უფალო, მეუფეო ყოველთაო, ვითარცა ჯერ-იჩინე შეერთებაჲ ჩემი მონისა შენისა (სახელი) თანა, რაჲთა ვიყვნეთ ერთ სულ და ერთ ჴორც, და ვითარცა მომეც მონაჲ ესე შენი თანამეუღლედ და მცველად ჩემდა, ეგრეთვე ყოვლადბრძნითა და სახიერებითა ნებითა შენითა ინებე განშორებაჲ ჩემგან მონისაჲ მის და მარტოდ ყოფაჲ ჩემი. მოვიდრეკ მუჴლთა ჩემთა წინაშე ნებისა შენისა და ჟამსა მწუხარებისა ჩემისასა მოვივლტი შენდამო. დააცხრვე, უფალო, ურვაჲ სულისა ჩემისაჲ განშორებისათჳს მონისა შენისა და მეგობრისა ჩემისა (სახელი) და დაღაცათუ დაკლებულ ვიქმენ მე მისგან, ნუ მომაკლებ წყალობასა შენსა, და ვითარცა შეიწირე ორი იგი მწულილი ქურივისაჲ მის, ეგრეთცა მიითუალე ლოცვაჲცა ესე ჩემი.

მოიჴსენე, უფალო, სული აღსრულებულისა მონისა შენისაჲ (სახელი), მიუტევენ მას ყოველნი შეცოდებანი მისნი ნებსითნი და უნებლიეთნი, უკუეთუ გცოდა მან სიტყჳთ ანუ საქმით, მეცნიერებით ანუ უმეცრებით, ნუ წარწყმედ მონასა შენსა უსჯულოებათა შინა თჳსთა და ნუ მიაგებ სატანჯველსა სამარადისოსა, არამედ მიუტევენ და აჴოცენ ყოველნი შეცოდებანი მისნი წყალობითა და მოწყალებითა შენითა და დაამკჳდრე იგი წმიდათა შენთა თანა, სადა-იგი არა არს ჭირი, მწუხარებაჲ, არა ურვაჲ, არცა სულთქუმაჲ, არამედ - ცხორებაჲ იგი დაუსრულებელი.

გევედრები, უფალო, მომმადლე მე ძალი, რაჲთა დაუცხრომელითა ლოცვითა, ვიდრე აღსასრულამდე ცხორებისა ჩემისა, ვითხოო შენ, მსაჯულისაგან ყოვლისა სოფლისა, შენდობაჲ შეცოდებათაჲ მონისა შენისათჳს (სახელი) და დამკჳდრებაჲ მისი სასუფეველსა შინა, რომელი-იგი განუმზადე მოყუარეთა შენთა. დაღაცათუ გცოდა მან, უფალო, არა განდგა შენგან, არამედ ვიდრე უკუანაჲსკნელად აღმოფშჳნვამდე შეუორგულებლად და მართლმადიდებლობით აღიარებდა მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, ვინაჲცა მოწყალე ექმენ მას და რწმენაჲ მისი შენდა მომართ, ვითარცა ღუაწლი დიდი, მიითუალე, რამეთუ არა არს კაცი, რომელი ცხოვნდეს და არა ცოდოს, რამეთუ შენ მხოლოჲ ხარ უცხოჲ ყოვლისაგან ცოდვისა და სიმართლე შენი სიმართლე არს საუკუნოჲ.

მრწამს, უფალო, და აღვიარებ, რამეთუ შეიწყნარებ ვედრებასა ჩემსა და არა მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან და ვითარცა მოწყალე ექმენ ქურივსა მას მოტირალსა და შვილი მისი დაფლვად განმზადებული, აღადგინე, ეგრეთვე მოწყალე იქმენ ჩემ ცოდვილსა ზედა და დააცხრვე მწუხარებაჲ ჩემი, და ვითარცა შეიწირენ ლოცვანი და მოწყალებანი ქურივისა მის და ლოცვითა წმიდისა ეკლესიისა შენისაჲსა განუხუენ კარნი მოწყალებისა შენისანი მიცვალებულსა მონასა შენსა თეოფილეს, და მიუტევენ მას ყოველნი შეცოდებანი მისნი, ესრეთ გევედრები: შეიწირე ლოცვაჲ ჩემი და ღირს-ჰყავ სული მონისა შენისა (სახელი) ცხორებასა მას დაუსრულებელსა, რამეთუ შენ ხარ სასოებაჲ ჩუენი, რომელი შეიწყალებ და აცხოვნებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ მამისა და სულისა წმიდისა თანა. ამინ.