ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი ოცდამეერთე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
1

მიუგო იობმა და უთხრა:

1

მიუგო იობ და ჰრქუა:

2 კარგად მოისმინეთ ჩემი სიტყვა და ეს იყოს თქვენგან ნუგეშისცემა: 2 ისმინეთ, ისმინეთ სიტყუათა ჩემთა, ნეტარ თუმცა არა იყოს თქუენ მიერ ესე ჩემდა ნუგეშინის-ცემაჲ?
3 ჯერ მე დამაცადეთ ლაპარაკი და, როცა ვიტყვი სათქმელს, დამცინეთ. 3 მაცადეთ მე და ვიტყოდი, უკუეთუ არა მეკიცხევდეთ მე.
4 განა ადამიანს ვუჩივივარ მე? როგორ შევძლია, რომ სულმოკლე არ ვიყო? 4 აწ რაჲ? კაცისა მიერ ნუ არსა მხილებაჲ ესე ჩემი? ანუ ვითარ არა განვრისხნე?
5 შემომხედეთ და შეძრწუნდით; პირზე დაიდევით ხელი. 5 მხედევდით მე და გიკჳრდინ, ჴელნი დაისხენით პირსა
6 ამის გაფიქრებაც კი მზარავს, შიშისზარი იპყრობს ჩემს ხორცს. 6 უკუეთუ მოვიჴსენენ, ვისწრაფო, ეგრე ჰქონან ჴორცნთა [?] ჩემთა სალმობანი.
7 რატომ არის, რომ ბოროტეულნი ცოცხლობენ, ბერდებიან და უფრო მძლავრდებიან? 7 აწ რასათჳს უღმრთონი ცხოველ არიან და დაძუელებულ არიან სიმდიდრესა ზედა?
8 მათი მონაგარი მყარად დგას მათ წინაშე და მათი შთამომავლობა მათ თვალწინაა. 8 თესლი მათი ნებისაებრ მათისა, შვილნი მათნი წინაშე თუალთა მათთა.
9 მათი სახლები შიშისგან დაცულია და არც ღვთის კვერთხია მათზე დაღირებული; 9 სახლნი მათნი სავსე არიან, შიში არავინაჲ არს მათა, ტანჯვაჲ უფლისა მიერ არა არს მათ შორის.
10 მისი ბუღა ბუღობს, არ ააცდენს; მისი ფური იგებს, არ უკვდება; 10 ფურმან მათმან არა მოაგდო, განერა მაკე იგი მათი და არა შეეცოდა.
11 ცხვრებივით გარეკავენ თავიანთ ბავშვებს და კუნტრუშობენ მათი შვილები; 11 ჰგიან იგინი ვითარცა ცხოვარნი საუკუნენი და ყრმანი მათნი იმღერიან.
12 უკრავენ დოლსა და ქნარს და მხიარულობენ სალამურის ხმაზე; 12 აუღებიეს ებანი ღა ქნარი და იხარებენ ჴმითა სახიობისათა,
13 განლევენ განცხრომით თავიანთ დღეებს და ანაზდეულად ჩახდებიან შავეთში; 13 რათა აღასრულნენ კეთილსა შინა დღენი მათნი და განსასუენებელსა ჯოჯოხეთისასა დაიძინეს.
14 ღმერთს ეუბნებიან: ჩამოგვეცალე! არ გვსურს ვიცოდეთ შენი გზებიო; 14 ჰრქჳს უფალსა: გარეიქეცი ჩემგან, გზათა შენთა ცნობადვე არა მნებავს.
15 რა არის ყოვლადძლიერი, რომ ვემსახუროთ? რას გვარგებს, რომ ვეხვეწოთო? 15 რაჲ სარგებელ, რამეთუ ვჰმონებდეთ მას? და ანუ რაჲ შესაძინელ, რამეთუ მივეგებვოდეთ მას?
16 აჰა, მათ ხელში არ არის მათი კეთილდღეობა? ბოროტეულთა რჩევა შორს არის ჩემგან! 16 რამეთუ ჴელთა მათთა შინა იყო კეთილი იგი მათი. და საქმეთა უღმრთოთა იგი არა ხედავს.
17 რამდენგზის ჩამქრალა ბოროტეულთა ლამპარი? რამდენგზის დასტეხიათ უბედურება? ის ანაწილებს ხვედრს თავის რისხვის ჟამს. 17 არა ხოლო ეგრე, არამედ უღმრთოთაცა სანთელი და-ვე-შრტეს და მოიწიოს მათ ზედა დაქცევაჲ და სალმობამან შეიპყრნეს იგინი რისხვისაგან.
18

იქნებიან ჩალასავით ქარის წინაშე და ქარბორბალასგან მოტაცებულ ბზესავით.

18

და იყვნენ იგინი ვითარცა ბზენი წინაშე ქარსა, ანუ ვითარცა მტუერი, რომელი აღიღის ნიავქარმან.

19 განა ინახავს ღმერთი სატანჯველს მისი შვილებისთვის? მხოლოდ მას მიუზღავს და ეცოდინება. 19 მოაკლდეს ძეთა მისთა ნაყოფი მისი, მიაგოს მათ და ცნას.
20 მისმა თვალებმა იხილონ მისი თასი და თავად შესვას ყოვლადძლიერის რისხვა. 20 იხილედ თუალთა მისთა კლვაჲ თჳსი და უფლისა მიერ ნუ განერებინ,
21 რადგან რაღა საზრუნავი ექნება თავის სახლში სიკვდილის შემდეგ, რადგან მისი თვეები უკვე დათვლილია? 21 რამეთუ ნებაჲ მისი სახლსა შინა მისსა იყო მის თანა და რიცხუნი თუეთა მისთანი განიყუნეს,
22 განა ღმერთს ესწავლება ჭკუა, როცა ის ანგელოზებს ასამართლებს? 22 ვითარ უკუე აწ არამე უფალი არს, რომელმან ასწავის გულისჴმისყოფაჲ და მეცნიერებაჲ? და იგი თავადი კაცისმკლველთა განიკითხავს.
23 ზოგი სრულ სიმრთელეში კვდება, ყოვლად მშვიდი და უზრუნველი; 23 ესე მოკუდეს სიმტკიცითა უგნურებისა მისისათა, რამეთუ ყოვლადვე ფუფუნეულ და წარმომართებულ იყო.
24 მისი შიგანი სავსეა ქონით და მისი ძვლები ტვინით არის დაპოხილი. 24 და ნაწლევნი მისნი სავსე იყვნეს ცრემლითა. ტჳნი მისი განფენილ იყო.
25 ზოგი სულგამწარებული კვდება და არ უნახავს სიკეთის გემო. 25 ხოლო ესე აღესრულა სიმწარითა სულისაჲთა. არარაჲ ჭამა არცა ერთ რაჲ კეთილ.
26 ერთად წვანან ისინი მიწაში და ჭიაღუებით არიან დაფარულნი. 26 და ერთბამად მიწასა ზედა დაიძინეს და მყრალობამან იგინი დაფარნა
27 აჰა, მიგიხვდით ფიქრებს და მზაკვრობას, რასაც მიმზადებთ. 27 ვითარ-ესე გიცნი თქუენ, კადნიერად ზედამომივალთ მე,
28 რადგან ამბობთ: სად არის ქველი კაცის სახლი და სად არის ბოროტეულთა კარავ-სადგომიო? 28 ვითარმედ სთქუათ სამე, ვითარმედ: სადა არს სახლი იგი მთავრისა? და სადა არს საყოფელი იგი უღმრთოთა?
29 შეეკითხეთ გზაზე ჩამვლელებს და მათ მოწმეებს ნუ უარყოფთ: 29 ჰკითხეთღა თანაწარმავალთ გზისათა და სასწაული იგი მათი არა უცხო იყოს,
30 დაღუპვის დღეს დაცულია ბოროტი კაცი, გარიდებულია რისხვის დღეს. 30 რამეთუ დღედ წარწყმედისა მიეცემის უკეთური იგი, დღედ რისხვისა მისისა მიიყვანენ.
31 ვინ ამხილებს მას პირში მისი საქციელის გამო? ვინ მიუზღავს ნამოქმედარისთვის? 31 ვინმე უთხრას წინაშე პირსა მისსა გზაჲ მისი? და მან ქმნა და ვინმე კუალად მოაგოს მას?
32 სასაფლაოზე წაასვენებენ და მცველად დაუდგება საფლავის ბორცვი. 32 და იგი თავადი საფლავად მიეცა და სამარესა შინა იღჳძებდა.
33 ეამება ხევის კოლბოხები და ყოველი კაცი მას მიჰყვება. იმათ კი სათვალავი არა აქვთ, ვინც მის წინ იყვნენ. 33 დასტკბნეს მას ღჳნჭანი ჴევისანი და შემდგომად მისა ყოველი კაცი მივიდეს და უწინარეს მისსა ურიცხუნი.
34 როგორღა მანუგეშებთ ამაოებით? მტკნარი სიცრუეა თქვენი პასუხები. 34 ვითარ ნუ გეშინის-მცემთ მე ცუდსა ნუგეშინის-ცემასა? ხოლო დაცხრომაჲ თქუენგან არა არს.