ძველი აღთქმა სარჩევზე გადასვლა

იობი

თავი ოცდამერვე

ახალი ქართულით ძველი ქართულით
1

ხომ აქვს ვერცხლს საბადო და ოქროს - ადგილი, სადაც წმედენ მას;

1

რამეთუ არს ადგილი ვეცხლისაჲ, ვინაჲ იქმნების, და ადგილი ოქროჲსაჲ, ვინაჲ გამოვალს,

2 რკინას მიწიდან იღებენ და სპილენძი გადამდნარი ქვაა. 2 რამეთუ რკინაჲ ქუეყანით იქმნების და სპილენძი, ვითარცა ქვაჲ გამოიკუერვის.
3 ადამიანმა საზღვარი მიუჩინა სიბნელეს და ქვეყნის კიდემდე ეძებს ბნელეთისა და წყვდიადის ქვას; 3 წესი დაუდვა ბნელსა და ყოველი დასასრული მან გამოიკითხოს, ლოდი ბნელისაჲ და აჩრდილი სიკუდილისაჲ.
4 მაღაროს თხრის უკაცრიელში, კაცის ფეხთაგან მივიწყებულ ადგილებში; 4 განკუეთაჲ ჴევისაჲ მტუერისაგან, ხოლო რომელთა დაივიწყნეს გზანი მართალნი, მოუძლურდეს კაცთაგან.
5 მიწაა, პურს რომ აღმოაცენებს, მისი ქვეშეთი კი თითქოს ცეცხლისგან არის სახეცვლილი; 5 ქუეყანისაგან გამოვიდეს პური, ქუეშე მისსა იქცევის, ვითარცა ცეცხლი.
6 საფირონის საბადოა მისი ქვები და მასთან ოქროს ქვიშა იპოვება! 6 ადგილი საფირონისაჲ ქვანი მისნი და მიწად ოქროჲ მისი.
7 მისი ბილიკი არ იცის ონავარმა ფრინველმა და ქორის თვალსაც არ დაუნახავს; 7 ალაგნი მისნი არა იცნის მფრინველმან და არა იხილა იგი თუალმან ორბისამან.
8 ამაყ მხეცებს იქ ფეხი არ დაუდგამთ, ლომს არ გაუვლია; 8 არა დათრგუნეს იგი ძეთა ლაღთათა, არა წარვლო ლომმან.
9 კაჟისკენ გაიშვერს ხელს, ფესვებიანად აყირავებს მთებს; 9 კლდისა მწუერვალთა ზედა განიპყრნა ჴელნი მისნი და დააქცინა საფუძველითგან მთანი ძნელნი.
10 კლდეებში არხები გაჰყავს და ყოველივე ძვირფასს ჭვრეტს მისი თვალი. 10 მოქცევნი მდინარეთანი განხეთქნა, ყოველი პატიოსანი იხილა.
11 მდინარეთა ნიაღვარს აკავებს და დაფარული სინათლეზე გამოაქვს. 11 და სიღრმენი მდინარეთანი გამოაჩინნა და გამოაცხადა ძალი თჳსი ნათლად.
12 სად იპოვება სიბრძნე და სად არის შემეცნების ადგილი? 12 ხოლო სიბრძნე ვინაჲ იპოვა? ანუ რომელი ადგილი არს მეცნიერებისა?
13 მისი გზა არ იცის ადამიანმა და ცოცხალთა ქვეყნად ის არ იპოვება. 13 არა იცის კაცმან გზაჲ მისი, არცა იპოების კაცთა შორის.
14 უფსკრული ამბობს: ჩემში არ არისო; ზღვა ამბობს: ჩემთან არ არისო. 14 უფსკრულმან თქუა: არა არს ჩემ შორის, და ზღუამან თქუა: არა არს ჩემ თანა.
15

არ გაიცვლება ოქროს ზოდში და ვერ აიწონება ვერცხლი მის ფასად;

15

არა სცეს შეყენება მის წილ, ვერცა ესწორების მას ვეცხლი ნაცვალად მისა,

16 არ შეფასდება ოფირის ოქროდ, არც ძვირფასი ონიქსით და არც საფირონით; 16 ვერცა ესწოროს მას ოქროჲ ოფაზისაჲ: ფრცხილი, ანთრაკი და საფირონი,
17 ვერ გაუსწორდება მას ოქრო და ბროლი; წმიდა ოქროს ჭურჭელი მისი საღირალი არ არის; 17 ვერცა ესწოროს მას ოქროჲ და მანი და ნაცვალად მისა ჭურჭელი ოქროჲსაჲ,
18 არ არის სახსენებელი მარჯანი და ბროლი; მარგალიტზე ძვირფასია სიბრძნე. 18 განსაცხრომელი და მდაბალი არა მოიჴსენოს, და მოიზიდე სიბრძნე უფროს შინაგანისა.
19 ვერ გაუსწორდება მას ქუშის ტოპაზი, წმიდა ოქროთი არ აიწონება. 19 არა ესწოროს მას პაზიონი ჰინდოეთისა, ოქროსა თანა წმიდისა ვერ შეესწოროს.
20 საიდან მოდის სიბრძნე და სად არის შემეცნების ადგილი? 20 ხოლო სიბრძნე ვინაჲ იპოვა? ანუ სადა იყოს ადგილი გულისჴმისყოფისა?
21 უხილავია ყოველი ცოცხალის თვალისათვის და დაფარულია ცის ფრინველთათვის; 21 დაავიწყდა ყოველსა კაცსა და მფრინველთაგან ცისათა დავფარა.
22 ქვესკნელი და სიკვდილი ამბობენ: ყური კი მოგვიკრავსო მისთვის. 22 წარსაწყმედელმან და სიკუდილისამან თქუეს, ვითარმედ: გუასმიეს მისი სიკეთე.
23 ღმერთმა იცის მისი გზა და მან უწყის მისი ადგილი; 23 უფალმან კეთილად დაამტკიცა გზაჲ მისი.
24 რადგან ის თვალს ავლებს ქვეყნის კიდეებს, მთელს ცისქვეშეთს ხედავს. 24 და მან თავადმან იცის ადგილი მისი, რამეთუ იგი ყოველსავე, რაჲ-არს ცასა ქუეშე, ხედავს და იცის ყოველივე,
25 როდესაც ქარს წონას უწესებდა და წყალს დონეს უსაზღვრავდა, 25 რავდენი ქმნა ქუეყანასა ზედა ქართა სასწორი და წყალთა საწყევო,
26 როდესაც წვიმას წესი დაუდგინა და მეხის გვრგვინვას გზა გაუკაფა, 26 ოდეს ქმნა ესრეთ, იხილა და განრაცხნა და გზაჲ განმარტებით ჴმითა
27 მაშინ იხილა ის და გამოაცხადა, დააფუძნა და კიდეც გამოსცადა. 27 მაშინ იხილა და გამოთქუა იგი, გაჰმზადა, გამოიკულია იგი,
28 უთხრა ადამიანს: აჰა, უფლის შიშია სიბრძნე და ბოროტისგან განდგომაა შემეცნება. 28 და ჰრქუა კაცსა: აჰა, ესერა, ღმრთისმსახურება არს სიბრძნე, ხოლო განშორებაჲ ბოროტისაგან არს მეცნიერებაჲ.